Jak szybko mija czas

Dzień za dniem tak szybko mija,że nawet nie mamy czasu pomysleć o sobie i swoich rozterkach.Jeszcze nie tak dawno bo prawie 19 lat temu urodził się mój najmłodszy brat Mariusz.Pamiętam to jak dziś,płakałam bo miała być siostra niestety urodził się brat.
Niestety to są słowa mamy,która przy porodzie powiedziała "znowu syn a miała być córka"Teraz ten "niestety" syn jest już dorosły,uczy się w szkole mundurowej chce być policjantem lub zawodowym żołnierzem.Właśnie tydzień temu miał swoją klasowa studniówkę i z niecierpliwością czeka na maturę.Nie uczy się prawie wcale ale matury się nie boi :) Choć szczerze mu współczuje bo teraz obowiązkowa matematyka a ja z niej orłem nie byłam ale wiem,że Braciszek to zawsze ma szczęście i na pewno zda!!!

Brat z Marcelem na urodzinach u babci Marysi

A jeszcze nie tak dawno przebierałam mu pampersy i tuliłam do snu.Gdy był chory w wieku 4 miesięcy i płakał całe noce  to chodziłam i nosiłam go nie patrząc na to,że na drugi dzień powinnam iść do szkoły Przypomniało mi się nie dawno jak mówił pojedyncze słowa tak jak teraz mój syn Marcel.Ja jako Magda byłam "nana" - i cały czas za mną chodził,byłam mu jak mama.Zresztą nie tylko jego można powiedzieć wychowałam.

Spał z koszulą mamy a teraz jeszcze chwila i będzie spał z dziewczyną lub żoną.Zobaczcie ile czasu nam uciekło,nawet nie wiem kiedy minęły te lata.Czasem takie drobnostki w mowie czy zachowaniu sprawiają,że cała rodzina wspomina i ma się z czego śmiać.Pamiętam jedną sytuację gdy w wieku 14 lat miał  obrać mandarynkę to stwierdził,że nie umie :) Teraz Marcel mając 15 miesięcy może mu pokazać jak to się robi :)
Mamy inne czasy i  "nową generację"są aparaty i telefony na których można takie wspomnienia utrwalić.Kiedyś nie mieliśmy takiej możliwości i zostają tylko wspomnienia...
Wszyscy mamy swoje życie i swoje rodziny ale zawsze z uśmiechem na twarzy wraca się do domu rodzinnego i do wspomnień z nim związanych.